केही ठिकान छैन के लाभ के हानी हुन्छ
कहिले वैरागी हुन्छ, कहिले रुमानी हुन्छ
कोही मरेर बाँच्छन् र कोही मर्छन् बाँचेर
मृत्यु पनि कसैलाई अचम्म तुफानी हुन्छ
दुखी रहन्छ यो मन कहिले बिसेक हुन्न
न घाउ देख्छु मैले न कुनै निसानी हुन्छ
तिमीले उमेर सोध्छौ, जस्तै हिसाब गर्छौ
के नै रहेछ जीवन एकदिन खरानी हुन्छ
दुर्गम किनार बस्ती हुदैन मझधार कैले
जहाँ बसे ती शासक हो राजधानी हुन्छ लेखक : धर्मानन्द भट्ट
