कहिले आफै खोजी खोजी भेट्न आउनु हुन्छ। कहिले मलाई फोन गरेर भेट्न बोलाउनु हुन्छ। बर्सौंदेखी को माया हो यति चाडैं छुट्छ ठान्छौ, कहिले रिसाउनु हुन्छ त कहिले फकाउनु हुन्छ। कहिले काहीँ कुरा मिल्दैन तँ तँ म म पनि हुन्छ, र तलका स्यालहरू जोड जोडले कराउनु हुन्छ। एउटै डुङ्गा छ हाम्रो खोला तर्ने बिश्वास गर्नु पर्छ, डर लागि-रहन्छ कहिले त उहाँले डुबाउनु हुन्छ। ढुक्क हुनुस केही हुन्न यसरी चलि रहन्छ हाम्रो, कहिले म थर्काउछुँ कहिले उहाँ थर्काउनु हुन्छ। अँध्यारो भयो भनेर कोलाहल मच्चाउछौ मूर्ख, बिर्सन्छौ बादल फाटछ फेरि सूर्य उदाउनु हुन्छ। २०७८/०१/३१ महेन्द्रनगर